Navigatie
  • WaarBenJij.nu
  • Nieuws
  • Shop
  • Reisloket

Inloggen | Aanmelden

WaarBenJij.nu

Maak gratis jouw reisdagboek aan! Gratis aanmelden

Maak gratis jouw reisdagboek aan!

watch introductie videotjes

Breadcrumbs

  • Home
  • >
  • Yvonne-Ekke
  • >
  • Voettocht naar Santiago de Compostela 2015

Fisterra 12:20 sitemap

Je bekijkt de reis...

Voettocht naar Santiago de Compostela 2015

<? echo $this->currentTravelTitle; ?>
  • Reisdetails
  • Reisverslagen
  • Foto's
  • Video's

Profiel

Volledig profiel
Profiel afbeelding van Yvonne-Ekke

Yvonne-Ekke

Nu in:

Was in:

Blijf op de hoogte

  • Meld je aan voor de mailinglijst
  • RSS-feed
  • Bel Yvonne en Ekke via Hallo Buitenland.nl

Recente reisverslagen

  • 22-10-2015 Finisterre; Einde ... (20)
  • 18-10-2015 Naar Santiago de ... (21)
  • 13-10-2015 De bergen in (12)
  • 09-10-2015 De eerste dagen ... (11)
  • 06-10-2015 Oviedo (9)

Statistieken

Dit dagboek is 15130 keer bekeken

Voorbereid op reis? check reisloket

prev next
365 Vaccineren

Reisverslag Van Port-Sainte-Foy tot Les Landes

Toon op kaart

4 september 2015 | Door: Yvonne-Ekke

Aantal keer bekeken 250   Aantal reacties 5   Captieux, Frankrijk
a A

Van Port-Sainte-Foy tot Les Landes

Dinsdag 1 tot vrijdag 4 september

De vrijwilligster van de herberg in Port-Sainte-Foy gaat om zes uur weer naar huis. Hier wordt dus geen gemeenschappelijke maaltijd gemaakt, daar moet je zelf voor zorgen. Ook Olivier heeft hier onderdak gevonden en twee jonge Franse meiden die twee weken camino gaan lopen. Samen met Olivier gaan we ons potje klaarmaken en opeten, het is een mooie gelegenheid om eens nader kennis te maken. In de vorige herbergen waar je met z'n allen aan tafel gaat zijn de gesprekken vaak oppervlakkiger.
Als je wat verder gaat in het gesprek dan alleen maar wat je werk en hobby's zijn, blijkt ook de altijd opgeruimde vrolijke Olivier een rijkelijk gevulde rugtas mee te slepen. Niet wat betreft kleding maar wel wat betreft verleden. Zijn eerste vrouw is overleden toen zijn oudste zoon 17 jaar oud was. Dat laat natuurlijk voor beiden diepe sporen na, een moeilijke tijd waarin hij veel problemen met zijn zoon kreeg. Inmiddels is hij opnieuw getrouwd en heeft nog een zoon en dochter. Zijn vrouw en dochter wonen in het zuiden aan de Middellandse Zee, terwijl hij in Nevers woont. Hij heeft intensief contact met zijn drie kinderen, dagelijks mailt en skypet hij met ze. Dat is heel belangrijk voor hem, met name omdat hij dat met zijn eigen ouders zo gemist heeft. Zijn vader was een bekwaam chirurg en was meer met zijn werk bezig dan met zijn kinderen.
Wat herkenbaar toch: wat je in je eigen opvoeding gemist hebt of verschrikkelijk hebt gevonden, wil je je kinderen besparen of zelfs overcompenseren in hun opvoeding. En vervolgens zie je zelf weer andere zaken over het hoofd. Zo gaat dat generatie op generatie door, het lot van de ouder of opvoeder. Op 39-jarige leeftijd was hij de oudste van de familie. Beide (groot)ouders dood en ook alle ooms en tantes. Steeds is hij bezig geweest te zorgen dat alles goed geregeld is. Nu is dat wat hem betreft het geval en gunt zichzelf de camino.

's Avonds komt het verwachte onweer en de volgende ochtend is het heerlijk opgefrist. We hebben dit patroon in het weer nu al een keer of vier meegemaakt. Pont-Sainte-Foy ligt aan de Dordogne en als we de volgende ochtend de brug oversteken komen we in het departement waarin Bordeaux ligt. Zodra we buiten de stad komen is dat meteen te merken aan de wijnbouw. We lopen de hele dag door uitgestrekte wijngaarden. In de loop van de dag verandert de zware bewolking in een prachtige wolkenlucht met een prettige temperatuur. Het is net alsof met de hoge temperatuur van de afgelopen dagen de hersenen in een soort spaarstand gaan. Nu de temperatuur weer prettiger is, lijken de hersenen ook weer actief te worden, we genieten volop.

De overnachting van dinsdag op woensdag in Saint-Ferme is weer in een pelgrimsherberg waar een Belgisch echtpaar als hosteliers de zaak voor twee weken runt. Het zijn echte Walen en met Nederlands komen we niet ver, gelukkig wel met Engels. Hier treffen we Sylvie weer aan, een Franse vrouw die we al eerder zijn tegengekomen. Ze is sinds enige tijd weduwe en zou met haar man de camino lopen, nu doet ze dat alleen. Iedereen draagt duidelijk meer in de rugtas dan alleen maar kleding. Sinds gisteren vergezelt haar broer Xavier haar tot aan de Frans-Spaanse grens, prachtig toch?

Ook woensdag lopen we verder door de wijngaarden. Het is weer prima wandelweer. Omdat we al twee dagen dertig km of meer hebben gelopen, hebben we nu een korte dag gepland. Heerlijk om nu rustig aan te doen en uitgebreid te picknicken.
In La-Réole overnachten we in een b&b. Aan de buitenkant ziet het huis er gewoontjes uit, dertien per dozijn, maar zodra we binnen zijn staan we in een riant herenhuis. Het is werkelijk prachtig, een mooie hal met schitterende houten trap met smeedwerk. Er is een grote woonkamer, sfeervol klassiek ingericht met jachtgeweren aan de wand. In een andere kamer staat een biljart opgesteld. De bewoners zijn al begin tachtig en als ik het zo inschat kunnen ze het eigenlijk niet meer bolwerken. Het is vergane glorie of hard op weg dit te worden. De vroegere grandeur die nog zichtbaar is, wordt nu langzaam bedekt met allerlei kitscherige prullaria die deze oude mensen nu verzamelen. Het staat er echt bomvol mee. We krijgen een heerlijke mooie kamer toegewezen en daar zijn we heel blij mee.

Donderdag verlaten we La-Réole via de brug over de Garonne. Ineens staan we in een volslagen ander landschap. Het contrast kan nauwelijks groter zijn. Het lijkt alsof we zo vanuit de wijngaarden plotseling weer in Nederland zijn gesprongen. Het is helemaal vlak, er groeien uitsluitend populieren met zelfs een veld met griendhout en op het land wordt maïs verbouwd.
In de loop van de ochtend worden we vanuit een oud autootje aangesproken door een oudere man. Hij ziet aan ons dat we op weg naar Santiago zijn. Of wij weten of het mogelijk is met een hond naar Santiago te lopen, vraagt hij.
Opmerkelijk genoeg spreekt hij Engels, dat zou je niet verwachten als je hem zo ziet. Tijdens het gesprek komt naar voren dat hij helemaal alleen is, behalve zijn hond dan. Zijn hond, een Duitse herder, zit achter hem, de auto is daarvoor helemaal ingericht. Hij is 71 en loopt graag samen met zijn hond, soms een paar keer per week, lange afstanden. Graag zou hij de camino lopen, maar er is een voorwaarde; zonder hond geen camino! We moeten hem teleurstellen, uit de vele verhalen die we gehoord hebben, zijn honden in de Spaanse herbergen niet welkom. We komen nogal wat honden tegen hier in Frankrijk. Bij de huizen waar we langs lopen, worden we blaffend opgewacht en begeleid tot we het erf voorbij zijn, waarna het stokje overgenomen wordt door de honden van het volgende huis. Of bij een logeeradres waar ze soms echt hinderlijk aanwezig kunnen zijn. Eerlijk gezegd ben ik niet zo'n fan van ze en dan dit verhaal; zonder de hond geen camino. Wat is dat toch bijzonder zo'n band.

Vrijdag lopen we vanuit Auros, waar we bij ex-pelgrims hebben overnacht naar Captieux. Het is een lange etappe en de laatste 15 km is een lang recht bospad over een oude spoorbaan. Door de begroeiing hebben we vrijwel geen uitzicht en eigenlijk dus heel eentonig. Toch ervaren we dat niet zo. De bomen geven heerlijk schaduw, het is vlak terrein waardoor we niet op hoeven te letten waar we lopen en de eentonigheid benutten wij door er een soort meditatie van te maken. Yvonne zingt zachtjes mantra's en ik overdenk mijn koan. Als we in Captieux aankomen hebben we een heerlijke wandeling achter de rug. Weer een prachtige dag!

Morgen gaan we Les Landes in, een departement dat bekend staat om zijn eindeloze dennenbomen. De eerste 12 km gaat weer over diezelfde oude spoorbaan, daarna over andere kaarsrechte wegen. We hebben de overnachting in de pelgrimsherberg van Roquefort gepland, een etappe van ruim dertig km. In het routeboekje staat de waarschuwing proviand voor de hele dag mee te nemen omdat tussen Captieux en Roquefort geen enkele winkel, restaurant of hotel te vinden is. Ik ben benieuwd hoe we dit gaan ervaren.

Vorige bericht » « Volgende bericht

Reacties (5)

4 september 2015 23:16 | Door: Martha

Lieve luitjes,
dat waren weer een paar pittige wandeldagen en wat schieten jullie al op richting de volgende en tevens laatste grensovergang,gelukkig hebben julle,behalve een verfrissend nachtelijk onweersbuitje, nog steeds goed weer en dat is alleen maar fijn als je de hele dag onderweg bent,leuk dat jullie je reisgenoten ook op een andere manier leert kennen dan alleen maar van de ervaringen die mensen zo tijdens hun wandelingen hebben opgedaan. Fijn dat jullie ook nu weer riante slaapplaatsen hebben getroffen zeker nu je weet dat dat straks in Spanje wel weer anders zal zijn,geniet er maar van,fijn dat jullie rugzak wat lichter is geworden dankun je er nu het nodige proviand in kwijt met de wetenschap dat hij steeds weer wat lichter zal worden naarmate de tocht vordert ,prettig vooruitzicht in ieder geval,je maag gevuld en je tas steeds leger! Lieve luitjes, een fijn weekend,tot het volgende mooie en boeiende verslag.
Lieve groet, Map

5 september 2015 20:09 | Door: Ada Venema

Lieve wandelaars,
Ik herinner mij nog van Frankrijk die honden als je langs kwam lopoen en daar had ik het helemaal niet op. Doodeng vond ik dat en nu lees ik dat jullie voortdurend door honden worden toegeblaft en uitgeleide gedaan. Zou mij dus helemaal niet lijken en ik vind het knap als je daar geen last van hebt. Wat sneu trouwens voor die man die zo graag met z'n hond de Camino wilde gaan lopen.
Het fijne van zo'n tocht is wel het contact met mensen en de verhalen, het delen van ervaringen en daar mankeert het jullie niet aan, dat is duidelijk.
Wij hebben daar op onze reis ook niet over te klagen, heerlijk vind ik het iemand te ontmoeten en daar een poosje contact mee te hebben.
Ik wens jullie nog veel mooie contacten onderweg.
Liefs van Ada en Eiso

5 september 2015 22:13 | Door: Anke

Hmmmm, Roquefort ! Kan het lekkerder zijn dan het daar te eten ? Ik hoop dat jullie ook een beetje van de Bordeaux hebben geproefd toen jullie daar waren. Niks smaakt zo lekker als wanneer je het ter plaatse kunt proeven. Als je er toch bent.......geniet ervan !

6 september 2015 18:02 | Door: Betsy en Jaap

Op de vorige camping hadden we beperkt internet maar nu gaat het beter. We hebben jullie verslagen gelezen en bewonderen jullie doorzettingsvermogen. Genieten van de herkenbare verhalen en de ontmoetingen. Volgen jullie genoemde plaatsen via de Michelingids zolang jullie nog in Frankrijk zijn en dat schiet al behoorlijk op. Nog een beperkt aantal dagreizen van Spanje verwijderd. Mocht Les Landes te saai worden of je wilt een gedeeltelijke rustdag inplannen, weet dan: er gaan ook bussen tussen de diverse plaatsen en ook dat is avontuurlijk. Dat jullie kunnen lopen dat hebben jullie ruimschoots bewezen. De Camino Del Norte is een heel goed alternatief en minder hectisch dan de Frances. Bovendien hebben jullie die al met de fiets gedaan dus de steden zijn bekend. Hoogstwaarschijnlijk hebben jullie wat het weer betreft een drogere periode dan wij enige jaren geleden. Geniet verder van de wandeling en een Buen Camino van Betsy en Jaap.

6 september 2015 22:16 | Door: Irene

g lieve vrienden, wat gaat het snel, nog even en dan zijn jullie in Spanje en komt het doel steeds dichterbij.
Leuk om steeds weer jullie verhalen te lezen over de ontmoetingen met mensen.
En ja, zo draagt een ieder zijn eigen rugzak mee en ga je met je eigen weer verder.
Geniet van al het mooie en ik zie uit naar het volgende verslag, liefs Irene

Reageer op dit reisverslag

Naam (verplicht):

E-mail adres:


Over WaarBenJij.nu

  • Wat is WaarBenJij.nu?
  • Veelgestelde vragen
  • Nieuws
  • Contact

Op WaarBenJij.nu

  • Reizigers
  • Reisverslagen
  • Foto's

In de shop

  • Fotoalbum
  • VIP-pakket
  • Fotoruimte

Zakelijk

  • Adverteren op WaarBenJij.nu
  • Werken bij WaarBenJij.nu
  • Zakelijk contact

Auteursrecht © 2018 WaarBenJij.nu | Easyapps BV | Algemene voorwaarden | Alle rechten voorbehouden

×

Next Previous Slideshow Download