Navigatie
  • WaarBenJij.nu
  • Nieuws
  • Shop
  • Reisloket

Inloggen | Aanmelden

WaarBenJij.nu

Maak gratis jouw reisdagboek aan! Gratis aanmelden

Maak gratis jouw reisdagboek aan!

watch introductie videotjes

Breadcrumbs

  • Home
  • >
  • Yvonne-Ekke
  • >
  • Voettocht naar Santiago de Compostela 2015

Fisterra 12:20 sitemap

Je bekijkt de reis...

Voettocht naar Santiago de Compostela 2015

<? echo $this->currentTravelTitle; ?>
  • Reisdetails
  • Reisverslagen
  • Foto's
  • Video's

Profiel

Volledig profiel
Profiel afbeelding van Yvonne-Ekke

Yvonne-Ekke

Nu in:

Was in:

Blijf op de hoogte

  • Meld je aan voor de mailinglijst
  • RSS-feed
  • Bel Yvonne en Ekke via Hallo Buitenland.nl

Recente reisverslagen

  • 22-10-2015 Finisterre; Einde ... (20)
  • 18-10-2015 Naar Santiago de ... (21)
  • 13-10-2015 De bergen in (12)
  • 09-10-2015 De eerste dagen ... (11)
  • 06-10-2015 Oviedo (9)

Statistieken

Dit dagboek is 15130 keer bekeken

Voorbereid op reis? check reisloket

prev next
365 Vaccineren

Reisverslag De bergen in

Toon op kaart

13 oktober 2015 | Door: Yvonne-Ekke

Aantal keer bekeken 365   Aantal reacties 12   Lugo, Spanje
a A

De bergen in

Zaterdag 10 tot dinsdag 13 oktober.

Zaterdag beginnen de echte bergen. Het zijn weliswaar geen alpen, maar de passen waar we overheen gaan zijn toch ruim 1200 meter hoog en beginnen op 500 m. Er zijn in dit traject weinig mogelijkheden om te overnachten en daardoor staat ons de komende vier dagen een pittig programma te wachten. Eerst hebben we nog de keuze om via een omweg een hoog traject gedeeltelijk te mijden en dat in twee korte etappes te doen. De rechtstreekse route is korter en zwaarder maar omdat je vijftien kilometer lang hoog blijft lijkt het wel erg mooi te zijn.
Volgens "insiders" zit er verandering in het weer aan te komen. Als we zaterdag opstaan is het echter nog steeds droog en besluiten dan ook voor de hoge route te gaan.
Onze caminovrienden Sue en David en ook Veronika en Sonia kiezen echter voor de omweg. Ze hebben even wat rustigere dagen nodig. Het heeft wel als consequentie dat we een dag op hen gaan uitlopen en elkaar wellicht niet meer zullen ontmoeten of in het gunstigste geval elkaar in Santiago weer treffen.

Voor het laatst verlaten we met z'n zessen de herberg. Na twee kilometer is de splitsing van de twee routes. Juist op dat moment vallen de eerste regendruppels, alsof we er even aan herinnerd worden of we wel zeker van onze keuze zijn. Dat zijn we, we gaan voor het hoge traject en nemen afscheid van elkaar, Buen Camino, goede weg, het ga jullie goed.
Gelukkig blijft het bij wat lichte regen en na een kwartiertje is het weer droog.
Het blijft een raar gevoel dat afscheid nemen. Ook al ken je elkaar nog maar kort, je hecht je toch snel aan mensen. Aan de andere kant vinden we het prima om weer alleen te lopen. Met Sue en David was dat altijd al het geval, dan zagen we elkaar 's avonds weer in de herberg of de volgende avond, maar Sonia en Veronika zijn nog maar net begonnen en bleven nog dicht bij ons in de buurt. Vooral Sonia kan uitgebreid haar verhaal doen. Dat is boeiend, maar daardoor houd je weinig oog over voor de omgeving.
Het is een schitterende weg die we lopen, we moeten meteen flink aan de bak, maar het is wel genieten. Bij elke stap die we zetten wordt het uitzicht mooier. Na een paar uur klimmen zitten we tussen de bergen en waar je ook kijkt is het pure natuur. Er is geen spoor van bebouwing meer te zien, behalve dan de windmolens die in de verte op de hoge toppen staan. Maar het is wel pittig hoor, we zijn dan ook blij dat het weer helemaal opklaart. De enige mensen die we de hele dag tegenkomen zijn een stuk of tien medepelgrims. Soms worden we ingehaald als we even rusten om vervolgens hen weer in te halen. De bergen zijn deels begroeid met stekelige struikjes, deels met heide die nog gedeeltelijk in bloei is en met gras. Er grazen hier koeien en paarden die vrij rondlopen. Pas vlak voor we het dorpje Berducedo naderen komen we weer wat bebouwing tegen. In het dorpje zijn twee herbergen en een pension. We kiezen dit keer voor het pension, dat hebben we verdiend vinden wij.

Zondag is het nog donker als we vertrekken. Omdat het zondag is kunnen we pas een ontbijt krijgen in de dichtstbijzijnde bar om negen uur en verder op het traject zullen we geen winkels of bars tegenkomen. We willen echter vroeger beginnen en daarom hebben we zaterdag zelf wat voor het ontbijt en de lunch gekocht.
Het is opnieuw mooi weer en in de dalen zien we de wolken hangen. Het is boeiend om te zien hoe de wolken zich ontwikkelen. Het traject voor vandaag is makkelijker dan we hebben ingeschat. Na een lange mooie afdaling komen we uit bij een stuwmeer. Tussen de wolken onder ons hebben we een prachtig uitzicht op het meer. Als we beneden zijn en net de stuw zijn overgestoken komt er een bus aanrijden die bij de halte stopt. Tot onze stomme verbazing stappen Sue, David, Veronika en Sonia uit. We staan werkelijk perplex. Het blijkt dat de eigenaar van de herberg hen ongerust gemaakt heeft met de voorspelling dat het slecht weer wordt en dat het traject wat zij moeten gaan dan gevaarlijk is. Dat zal ongetwijfeld zo zijn, maar het is helemaal geen slecht weer, althans nu nog niet.

Nadat we een uurtje samen hebben gelopen begint het dan toch te regenen, niet erg maar genoeg om de regenkleding aan te trekken. Het is bijzonder om te zien wat er dan uit de tassen komt. Bij Sue, David en bij ons komen "professionele" regenjassen uit de tas, al dan niet gecombineerd met regenbroeken en gemaakt van Goretex of ander hightech materiaal. Bij Veronika komt een grote vormloze regenjas in legerkleuren te voorschijn, typisch Russisch fabrikaat zou je kunnen zeggen. Sonia heeft alleen een eenvoudige en veel te kleine poncho bij zich, zo'n wegwerpding die je voor een Euro bij de Hema koopt. Het ding is niet eens afgestemd op het dragen van een rugtas. Oeps, wat moet dat worden als het de hele dag regent of als je ermee langs takken en doorns loopt of als het waait! Er blijft niets van zo'n stukje plastic over, een vuilniszak is sterker. Zij lijkt zich daar echter helemaal niet druk om te maken.

Als we na een half uur bij de herberg van Grandas de Salima aankomen zijn we allemaal wel ergens nat. Alle kleding houdt wel de regen buiten, maar ook zweet binnen. Als je op dit moment net als de Consumentenbond een prijs-prestatievergelijking zou maken denk is dat de kleding van Sonia nu voorlopig wint. Of dat op de lange termijn echter zo blijft betwijfel ik wel.

Als we nog even in het dorp iets gaan drinken komen we Francois tegen in de bar. Hij heeft een verdrietig bericht gehad. Een vriend van hem heeft een poging tot zelfdoding gedaan. Hij heeft met de moeder van die vriend gesproken en uiteindelijk besloten toch de camino af te maken.
Francois is een bijzondere man van veertig jaar en komt uit Wallonië. Toen we hem een week geleden voor het eerst tegenkwamen was hij behoorlijk luidruchtig, iets te veel wijn gedronken waarschijnlijk. Nu blijkt hij een gevoelige man te zijn en er staan tranen in zijn ogen. Het is een vrijbuiter, werkt vier maanden per jaar en voor de rest van het jaar reist hij de wereld rond. Als hij werkt doet hij dat zomers in Frankrijk, in de bouw en maakt dan lange dagen en woont dan in een tent. Dat doet hij al vele jaren en ziet geen enkele aanleiding om daarmee te stoppen. Hij is heel gelukkig met zijn bestaan en als hij dat vergelijkt met dat van zijn broer (die jurist is) dan wil hij voor geen goud met hem ruilen. Natuurlijk moet hij zich ook dingen ontzeggen, bijvoorbeeld een gezinsleven, of contact met zijn familie. Hij heeft groot respect voor zijn ouders, zij steunen hem onvoorwaardelijk, welke keuze hij ook maakt. Nu loopt hij samen met zijn vriend Thomas uit Hongarije de camino. Thomas leeft een soortgelijk leven en ze hebben elkaar in Cambodja voor het eerst ontmoet.

Maandagochtend zijn de straten nat van de regen die deze nacht is gevallen. Dit is een bijzondere dag voor ons, het is namelijk de honderdste dag van deze voettocht. Als het licht genoeg is om op pad te gaan is het droog maar licht mistig. De richtingaanwijzingen zijn moeilijk te zien. Het geeft een bijzondere stemming in de bossen. Er zijn volop herfstkleuren en de paddestoelen zijn spreekwoordelijk uit de grond geschoten. Na twee uur te hebben geklommen gaan we de heuvel over en belanden we in dichte mist. De wereld is niet groter dan een cirkel met een straal van 25 meter. Het gaat daarbij ook nog regenen. We moeten een hoge berg over waarop windmolens staan. Als we daar aankomen horen we alleen de wieken voorbij zoeven, er is geen molen te zien. Hoewel we door een prachtige omgeving lopen, zien we er helaas niets van. Geen mooie uitzichten vandaag, we wijden ons dan maar aan de inzichten. Zo'n wandeling in de mist en regen dwingt je als het ware je naar binnen te keren.

De herberg in Fonsagrada is pas in 2014 geopend, is schitterend en van alle gemakken zoals uitgebreide keuken, wasmachines, wasdrogers en dergelijke voorzien. Na zo'n dag door de mist en regen is dat erg welkom.
Het is ook weer tijd om de wond aan Yvonne's been te verzorgen. Het is verrassend te zien hoe de anti-biotica zijn werk doet. De wond is helemaal gesloten en de rode verkleuring verdwenen. Natuurlijk is de huid nog kwetsbaar, maar het ziet er prima uit. Als we nog eenmaal de wond goed verbinden, kunnen we dit hoofdstuk ook weer afsluiten.

Dinsdagochtend is de mist bij toverslag verdwenen. Het is weliswaar koud, maar zonnig weer. Gelukkig maar, want er staat een stevige wandeling op het programma, vijfentwintig kilometer met veel klimmen en dalen. We bespreken allereerst onze ervaringen van gisteren. Als je 's avonds moe in de herberg neerstrijkt en het is ook nog eens behoorlijk druk, dan komt daar niets van terecht. We hebben beiden de dag heel verschillend beleefd en verwerkt. Het gesprek spits zich toe op de vraag hoe je omgaat met teleurstellingen. Als voorbeeld is de dag van gisteren die qua weer teleurstellend was. Nu is teleurstelling wel een groot woord voor een dag mist want we hebben al heel veel goede dagen gehad, maar daarom toch een mooie aanleiding om te reflecteren. We konden deze keer niet van de mooie omgeving genieten zoals gehoopt. Hoe reageer je daarop, redeneer je de teleurstelling weg met een spirituele benadering van "Er is geen goed, er is geen slecht, er is alleen ervaring" of laat je de emotie toe en kijkt naar die emotie. Ik ga meer voor de eerste optie en Yvonne voor de tweede. Het blijft een boeiend thema.

De herberg in O Cádavo is opvallend leeg. Het is een onbemande gemeente herberg en de meeste van de caminovrienden zijn kennelijk naar het volgende dorp doorgewandeld. We zijn uiteindelijk met z'n zessen en dat is prima.

We hebben nu het zwaarste deel van de Camino Primotivo er op zitten. Morgen gaan we naar Lugo en over een drietal dagen sluiten we aan op de Camino Francès, de meest bekende camino naar Santiago de Compostela.

Vorige bericht » « Volgende bericht

Reacties (12)

14 oktober 2015 23:51 | Door: Martha

Lieve wandelaars, Het lijkt wel of jullie aan een heel nieuw hoofdstuk beginnen, een totaal andere wereld ,niet alleen wat de omgeving aangaat maar ook terug naar het samen de wandeling beleven en er ook je eigen gevoel en gedachten bij hebben en ontdekken dat je er heel verschillend in staat en dat dat ook een soort van ontdekken is bij je zelf en de ander,ik kan me jullie verbazing goed voorstellen toen jullie na een fikse wandeltocht je reisgenoten uit de bus ziet stappen terwijl ze een kortere route hadden gekozen en dit toch wel het laatste is wat je verwacht, maar vooruit, ze zijn natuurlijk niet van die doorgewinterde lopers als jullie zijn, nog een paar dagen en dan weer terug naar de oorspronkelijke route, ik ben benieuwd of jullie nog vrienden tegen gaan komen voor dat jullie in Santiago de Compostella aankomen ,zijn ze al verder of moeten ze jullie nog achterop komen?Wat het weer betreft hoop ik dat het niet verder verslechtert en dat jullie nog van de mooie omgeving kunnen genieten, al met al hebben jullie het toch best wel getroffen denk ik, heerlijk om weer zo te mogen meegenieten van jullie belevenissen. Lieve groet, Map.

15 oktober 2015 11:21 | Door: Cobi en Jan

Buonnes Dias Stoere stappers.

Zo te zien op de kaart vorderen jullie snel en is er geen sprake meer van afhaken.
Fijn dat het allemaal toch wel naar wens gaat ondanks.......
Je ziet dat de mist de wereld heel klein maakt, maar jullie wereld is des te groter geworden.
We beleven de wandeling met jullie bijna mee en genieten van de verhalen van wat jullie
beleven.
lieve groeten van Cobi en Jan.

15 oktober 2015 12:03 | Door: Anke Wouda

mag ik even inhaken op jullie reflectie ?
Niet oordelen wil naar mijn idee niet zeggen dat je geen emotie mag toelaten. Die maken toch deel uit van ons mens zijn en kunnen toch ook heel waardevol zijn. Waarom laat je wel genieten toe en niet de teleurstelling ? Het is beide emotie.

15 oktober 2015 16:54 | Door: Jaap

Dat was weer een mooi verhaal en zo zie je maar weer dat afscheid nemen van mede-pelgrims meerdere malen kan gebeuren. Wij hebben wel eens vijf keer afscheid van iemand genomen in de veronderstelling dat we elkaar niet meer zouden zien en een paar dagen later kom je elkaar toch weer tegen. Hadden jullie nog energie genoeg om de stadsmuur rond het centrum van Lugo te bewandelen? Nu jullie op een steenworp afstand van Santiago zijn aangeland komt de tijd om meer terug te blikken dan vooruit te kijken en dan is een dagelijks geschreven verslag een uitstekend hulpmiddel. Waarschijnlijk wordt het na Melide file-lopen en zullen jullie nog maar weinig met z'n tweeën lopen. Ook dat is de camino. Veel genoegen tijdens het verdere verloop en een lieve groet.

15 oktober 2015 17:30 | Door: Irene

Dag doorzetters en wat heerlijk dat het zo goed lukt om dan de zwaardere weg te gaan
Natuurlijk zijn er veel omstandigheden die het doen slagen, maar moed is er, geweldig.
Ja het gaat nu opschieten en jullie gaan aftellen, maar zover is het nog niet. Goede reis verder en tot het volgende verslag. Knuffel van mij, Irene

15 oktober 2015 21:25 | Door: ella

Ha die Yvonne en Ekke,
Nou makkelijk is kennelijk geen optie voor jullie. Het lijkt soms wel een boek wat je niet neer kan leggen maar moet lezen!
Goed dat we het vooraf niet weten wat jullie te wachten staat anders zouden we ons nog zorgen maken.
Maar knap vinden wij het wel dat er weer de drang was om voor de moeilijkere route te kiezen. Chapeau!!
Wat fijn dat Yvonne haar been weer bijna de oude is, wel zo prettig. En hoe wonderlijk om dan toch weer na een afscheid de andere wandelvrienden weer te ontmoeten. Heel apart.
Ga zo door en het gaat opschieten. Veel plezier nog!
Lieve groet van Henk en Ella

15 oktober 2015 22:23 | Door: Rudi en Sandra

Wat een heerlijk verhaal weer en wat maken jullie prachtige dingen mee. Op allerlei vlakken, kennismakingen, overdenkingen, omgevingen etc etc. Hoe speciaal moet dit niet zijn en ergens voel ik toch wat "jaloezie" (heel verkeerd woord, maar de strekking is jullie wellicht duidelijk) om je zo vrij en intens te voelen met jezelf en de dingen om je heen. Alle ruimte voor reflectie, elkaar en anderen i.p.v. het "gejaag" in NL. We genieten enorm van jullie avonturen en vinden het stiekem wel jammer dat jullie al zover op de route zijn, haha. Wat moeten we zometeen zonder jullie prachtige verhalen als de camino erop zit? :-) Hihi. We wensen jullie nog heel veel mooie momenten toe en oprechte dank voor het delen ervan.

Heel veel liefs,
Rudi en Sandra

15 oktober 2015 23:25 | Door: Wies

Het lijkt op de kaart nog maar een klein stukje. Lopen jullie voor op schema? Zo op afstand lijkt het allemaal zo snel te gaan. Geniet nog van het laatste " stukkie". Groetjes uit Noordwolde.

16 oktober 2015 12:06 | Door: Margo

Lieve Ekke en Yvonne,

Bedankt voor jullie heerlijke verhalen, wat een belevenissen,en al die bijzondere mensen met hun eigen levensverhalen. Leuk en heel boeiend lijkt me dat.
Jullie schieten nu aardig op. en ik wil jullie nog heel veel plezier en geluk wensen voor het laatste gedeelte.
En vooral genieten van al die mooie belevenissen , niet alleen van de mensen die jullie ontmoeten ,maar ook de natuur en de omgeving.
Veel liefs Margo

16 oktober 2015 21:50 | Door: tiny p

Lieve Yvonne en Ekke, wat heb ik toch een grenzeloze bewondering voor jullie!!!!En de dicipline om ons steeds weer zo'n fantastisch helder verslag te zenden, ik beleef het altijd een beetje mee bedankt ervoor!!!! De 100e wandeldag ligt alweer achter jullie en steeds weer opnieuw keuzes maken voor de volgende wandeling en afwachten hoe het weer zal zijn.
Wat een heerlijk leven en bovenal om dat samen te beleven in goede harmonie mooi de beschrijving over het verschil bij jullie hoe om te gaan met een teleurstelling.Geen teleurstelling is gelukkig de genezing Yvonne' been, dat heb je weer gered.
Dag mooie mensen!
Geniet van het goede lieve groet Tiny

17 oktober 2015 11:16 | Door: anke en sala

Hi lieve wandelaars,

Ook dít verslag hebben we weer met bewondering gelezen. Het is veel afzien maar je krijgt er in de vorm van prachtig uitzicht heel veel voor terug. Beelden die je altijd bij zullen blijven. Fijn Yvonne dat het weer beter gaat met je been. Een zorg minder. Hier in Nederland heeft de kou zijn intrede gedaan en de winterjassen zijn uit de kast gehaald, voor ons dus ook een beetje afzien. Er gaat niets boven de zon en warmte. Nog een heel fijne tocht toegewenst,

Anke en Sala

17 oktober 2015 23:43 | Door: Erica

lieve wandelaars, wat een doorzetters zijn jullie. En wat een traject hebben jullie al afgelegd. Het zal gek zijn weer een nieuw traject in te gaan, zeker als je er geen zicht op hebt(door de mist) ja waar zitten onze blinde vlekken...naar binnen gaan en weer reflecteren aan jezelf en later aan elkaar. Lieve mensen, wat een voorrecht om dit allemaal samen te mogen beleven .
Lichamelijk en geestelijk een prestatie en voor altijd in jullie cellen. Wat heerlijk om dit te mogen delen in jullie verslag. Ik ben trots op jullie!!! Hartegroet Erica

Reageer op dit reisverslag

Naam (verplicht):

E-mail adres:


Over WaarBenJij.nu

  • Wat is WaarBenJij.nu?
  • Veelgestelde vragen
  • Nieuws
  • Contact

Op WaarBenJij.nu

  • Reizigers
  • Reisverslagen
  • Foto's

In de shop

  • Fotoalbum
  • VIP-pakket
  • Fotoruimte

Zakelijk

  • Adverteren op WaarBenJij.nu
  • Werken bij WaarBenJij.nu
  • Zakelijk contact

Auteursrecht © 2018 WaarBenJij.nu | Easyapps BV | Algemene voorwaarden | Alle rechten voorbehouden

×

Next Previous Slideshow Download